Jedini gradski most u Beogradu preko Dunava, takozvani “Pančevački most”, žila kucavica prenaseljenog dvomilionskog glavnog grada Srbije i njegovih pet prekodunavskih naselja na levoj obali, takođe pretrpanih, te spona sa obližnjim Pančevom i celim Banatom upadljivo infrastrukturno zanemarenim, gazi svoje stote godine, oronuo, zapušten i izložen dramatičnom drumskom i teretnom železničkom saobraćaju, bez izgleda da će ikada dobiti dugo najavljivanog “blizanca” koji bi preuzeo ili bar podelio s njim mastodontski saobraćaj, očevidno pretežak i za mnogo jača i veća pleća.
Izgrađen pre skoro stotinu godina praktično u centru Beograda, na samo tri kilometra od Trga republike, Pančevački most deluje sve neprijatnije malaksalo; sa oronulim kolovozom, zapuštenim pešačkim marginama, pritisnut neprekidnim kolonama vozila i teretnim železničkim kompozicijama, dok su pojedine pristupne saobaćajnice na više mesta ojačane, (poduprte, ubočene?!) zarđalim metalnim konstrukcijama između nosećih betonskih stubova, te podsećaju na ranjenika na štakama?! Rečju, jadan, opsesivno ophrvan morom kako da postane “nacionalni stadion” umesto “nacionalnog stadiona”, da mu se tako ofucanom, a moguće i podložnom osteoporozi, ne bi desila kakva mostovska nedaća, ne daj bože, fatalna.
Najave “samo što nije” izgradnje novog mosta preko Dunava u Beogradu potpuno su potisnute novim, blago rečeno čudnim prioritetno lansiranim megalomanskim projektima kojekude, a niko i ne spominje, čak ni Predsednik, šta bi moglo da se dogodi, kakve posledice, kad bi se taj malaksali prekodunavski most gadno “smorio”…
Povremena sanacija asfalta i zamene propalih segmenata poput dotrajalih betonskih ploča pešačke staze i delova ograde, nisu nikakav eliksir mladosti, nemaju čarobnu moć zbog koje će stari “Pančevac” postati ala “Đilasov” most kod Ade Ciganlije.
Neshvatljivo, nelogično, neobjašnjivo je kako to da državne vlasti, svuda prisutni Predsednik države, beogradska vlast, ne vide “balvan u oku svom”, kako ne vide da saobraćajem i stanovništvom prenatrpani grad Beograd ima samo jedan jedini drumsko- železnički most preko Dunava i to izgađen pre skoro stotinu godina, kako ne shvataju da građani vide da ni posle decenija priča o izgradnji novog “Pančevca”, te u neposrednoj blizini postojećeg, te u Višnjici, te kod Ade Huje , tamo-ovamo, u stvarnosti nema ništa, dok istovremeno niču fontane, stadioni, hiljade zgrada, čitavi novi gradovi… Kako ne vide da je novi most u Beogradu preko Dunava životno važan za Beograd, kao i Pančevo, Zrenjanin, Banat, Srbiju, region… Zašto se država, grad Beograd odnose kao zla maćeha prema prekodunavskim naseljima Beograda na banatskoj strani?
Neshvatljivo je, neobjašnjivo, zašto se država odnosi kao zla maćeha prema gradu Pančevu, prema Banatu, potpuno ih zapušta infrastrukturno, uništava milionima šlepera najvećih gabarita koje sa obilaznice oko Beograda, preko Pančevačkog puta i drugih lokalnih saobraćajnica, navodi direktno u samo središte grada Pančeva, kao i Zrenjanina (koji decenijama čak nema ni pijaću vodu u gradskom vodovodu), pretvarajući njihove centralne gradske ulice u tranzitne međunarodne puteve i za najteži teretni saobraćaj, umesto da za svrhu tih saobraćajem najopterećenijih međunarodnih putnih pravaca konačno, bez odlaganja počne da gradi adekvatne auto puteve, da to budu vrhunski nacionalni prioriteti.
Neshvatljivo je zašto se Pančevo, kao i Zrenjanin zatrpavaju prljavim toksičnim tehnologijama, hemijskom industrijom, trovačima vazduha, zemlje, stanovništva…
Građani na banatskoj strani Dunava nadaju se da će barem u predstojećoj predizbornoj kampanji Predsednik države konačno položiti “kamen temeljac” i za izgradnju novog Pančevačkog mosta i treće trase Beogradske obilaznice sa obilaznicom oko Pančeva, u okviru putnog koridora Bubanj potok – Pančevo -Vršac- Temišvar. Pozivaju ga da pokaže da država nije “zla maćeha” banatskoj strani Beograda, Pančevu …
